#ROZMAWIAJ#REAGUJ - PIERWSZA KAMPANIA SPOŁECZNA PAŃSTWOWEJ KOMISJI DS. PEDOFILII
Dziecko nigdy nie jest winne wykorzystania seksualnego, zawsze 100 proc. odpowiedzialności jest po stronie sprawcy. Istotą pierwszej kampanii społecznej Państwowej Komisji jest rozbudzenie w dorosłych, w szczególności w opiekunach dzieci i młodzieży świadomości i wskazanie odpowiednich wzorców zachowań w stosunku do dzieci, które często niewerbalnie sygnalizują, że zostały skrzywdzone. W szczególności, celem jest odbarczenie dzieci z poczucia winy i wstydu oraz zapobieganie ponownemu zranieniu po ujawnieniu sprawy. Bezpieczne, wolne od przemocy seksualnej dzieciństwo możliwe jest tylko wśród odpowiedzialnych, uważnych i wrażliwych dorosłych.
Bezpieczne, wolne od przemocy seksualnej dzieciństwo możliwe jest tylko wśród odpowiedzialnych, uważnych i wrażliwych dorosłych! Każdego roku tysiące dzieci pada ofiarą przemocy seksualnej. Skrzywdzone dziecko czuje strach i wstyd. Ale to nie dzieci są winne. Winny jest sprawca, ale także każdy, kto wie, ale nie reaguje. Dziecko, które nie widzi wsparcia i pomocy z zewnątrz, nie widzi szans na ratunek. Ten problem może dotyczyć każdego dziecka, nie bądź obojętny.
Państwową Komisja do spraw wyjaśniania przypadków czynności skierowanych przeciwko wolności seksualnej i obyczajności wobec małoletniego poniżej 15 roku życia, opracowała raport, z którego wynika, że ofiarami przemocy seksualnej padały najczęściej dzieci w wieku 13-15 (49%) i 7-12 (41%) lat. W okresie popełnienia czynu 76% skrzywdzonych dzieci przebywało w swoim domu, pod opieką rodziców. Niestety w 54% przypadków nikt z najbliższego otoczenia (rodzice, nauczyciele, krewni) nie zauważył nic niepokojącego – to dziecko samo ujawniło informację.
Dziecko nigdy nie jest winne wykorzystania seksualnego, zawsze 100 proc. odpowiedzialności jest po stronie sprawcy. Istotą pierwszej kampanii społecznej Państwowej Komisji jest więc rozbudzenie w dorosłych opiekunach świadomości i umiejętności właściwego podejścia do dziecka skrzywdzonego. W szczególności, celem jest odbarczenie dzieci z poczucia winy i wstydu oraz zapobieganie ponownemu zranieniu po ujawnieniu sprawy.
Gdy zauważysz, że dziecko jest, m.in.: przygnębione i zlęknione, izoluje się, ma problemy w szkole i niską samoocenę, to:
ROZMAWIAJ – nie lekceważ tego, co mówi dziecko. Daj mu możliwość wyrażenia własnych uczuć, ale nie wypytuj o szczegóły, jeśli nie jest na to gotowe. Nie zarzucaj go pytaniami i własnymi wątpliwościami. Nie naciskaj;
SŁUCHAJ – dziecko potrzebuje Twojej uwagi. Musi wiedzieć, że je wysłuchasz. Szczególnie gdy dzieje się coś niepokojącego. Nie pozostawiaj go samego z jego lękami i pytaniami. Daj dziecku przyzwolenie na ujawnienie trudnych uczuć;
UWIERZ – dopuść do siebie myśl, że dziecko spotkała krzywda i pamiętaj, że sprawca jest w stu procentach winny. Dziecko nigdy nie odpowiada za czyjeś złe zachowania i intencje. Stań po jego stronie. To właśnie teraz najbardziej Cię potrzebuje;
REAGUJ – jeśli widzisz niepokojące zachowanie u dziecka – reaguj. Zapytaj o pomoc specjalistę lub zadzwoń na bezpłatny i całodobowy numer telefonu 116 111 lub 800 12 12 12. Nie bój się prosić o wsparcie. Podejrzenie przestępstwa wykorzystania seksualnego dziecka możesz zgłosić Państwowej Komisji telefonicznie lub pisemnie, dane znajdziesz na stronie www.pkdp.gov.pl.
Nie wybaczysz sobie, że nie uwierzyłeś.
#RozmawiajReaguj
Pomóż uświadomić innych
Odczytując zamieszczony na plakacie kod QR, można przenieść się na stronę kampanii, gdzie są umieszczone wskazówki, które mogą pomóc opiekunowi małoletniego poradzić sobie z sytuacją podejrzenia wykorzystania lub faktu wykorzystania seksualnego dziecka, tak aby mógł dać małoletniemu odpowiednie wsparcie. Jedno ze wskazań kampanii to: „Gdy zauważysz, że dziecko jest, m.in.: przygnębione i zlęknione, izoluje się, ma problemy w szkole i niską samoocenę, to: rozmawiaj, słuchaj, uwierz i reaguj. #RozmawiajReaguj”.
Więcej informacji można uzyskać na stronie Państwowej Komisji do spraw wyjaśniania przypadków czynności skierowanych przeciwko wolności seksualnej i obyczajności wobec małoletniego poniżej lat 15
(Źódło: PKDP)